„Við fjölskyldan vorum að vona það síðustu mánuði að hann myndi slaka aðeins á en hann gaf sig ekki,“ segir María Baldursdóttir, ekkja Rúnars Júlíussonar, sem varð bráðkvaddur á bráðamóttöku Landspítalans föstudaginn 5. desember.
Rúnar fékk hjartastopp eftir að hafa gengið sjálfur út í sjúkrabíl en hann kenndi sér meins er hann teygði sig eftir gítarnum á árlegri útgáfukynningu Geimsteins, útgáfufyrirtækis þeirra Maríu og Rúnars, á veitingastaðnum Ránni í Keflavík.
„Það var reynt að gera allt fyrir hann á sjúkrahúsinu en hann fékk hjartastopp klukkutíma eftir að hann var kominn inn eftir. Þetta átti sko ekkert að vera neitt vesen í augum Rúnars. Hann gekk bara út í sjúkrabíl og sagði: „Hey, ég ætla að biðja ykkur aðeins að tjékka á blóðþrýstingnum áður en ég fer upp á svið.“
Hermann Gunnarsson fjölmiðlamaður var vinur Rúnars: „Hann var einhver traustasti vinur sem maður hefur kynnst. Rúnar var í stöðugu sambandi og bar umhyggju fyrir öllum sínum vinum. Við vorum svo nánir að við vorum í hálfgerðu tilfinningasambandi. Hann var svo gengheill og sannur – gleðigjafi af guðs náð. Þrátt fyrir að vera þessi eðaltöffari þá steig það honum aldrei til höfuðs. Hann gortaði aldrei af afrekum sínum heldur studdi og stappaði stálinu í alla þá sem með honum unnu eða kynntust,“ segir Hemmi sem minnist skemmtilegrar sögu frá Glaumbæjarárunum. „Það var einhver gervitöffari sem rauk á hann á sínum tíma á balli í Glaumbæ. Ég var viðstaddur og heyrði þennan gervitöffara spyrja Rúnar hvað hann haldi að hann sé. Þá svaraði Rúnar, mjög lítillátur: „Ég er náttúrlega söngvari í vinsælustu hljómsveit Íslandssögunnar, ég er Íslandsmeistari í fótbolta og ég á fegurðardrottningu Íslands – geturu toppað það?“ Hemmi segir að gervitöffarinn hafi ekki látið í sér heyra eftir þetta skemmtilega og hnyttna svar.
www.dv.is 12.12.2008
