“Ég er búinn að hafa gáttatif síðan 2005. Þá hafði ég nær aldrei komið inn á spítala en það var fljótt að breytast. Ég var um tíma farinn að þekkja starfsfólk með nafni,” segir Þorgeir Guðmundsson gáttatifssjúklingur. Hann hefur frá greiningunni farið alls 29 sinnum í svokallaða rafvendingu þar sem rafskaut eru notuð við að koma takti hjartans í lag.
Þorgeir hefur einnig farið tvisvar sinnum í brennsluaðgerð auk þess að taka lyf.
Hann hafði ekki fundið fyrir neinum einkennum þegar hjúkrunarkona hjá Blóðbankanum benti honum á að hann
hefði óreglulegan hjartslátt. Í kjölfarið fór hann til læknis sem greindi hjá honum sjúkdóminn.
“Ég fór fyrst til Danmerkur í brennslu en það hafði engin áhrif. Ári seinna tók Davíð mig í brennslu hér heima og ég held að ég hafi verið með þeim fyrstu. Þá breyttist allt til batnaðar og ég hef á undanförnum árum varla þurft lengur í rafvendingu. Það er þó aðeins að byrja aftur. Ég fór síðast núna á föstudaginn,” segir Þorgeir.
Einkennin eru í tilfelli Þorgeirs fremur væg, að hans sögn. Hann segist þó finna
fyrir svolítilli þreytu og mæði seinnipartinn og að hann þurfi því stundum að leggjast fyrir.
“Annað einkennið er að ég svitna mikið á næturnar og lendi í því að þurfa að skipta allt að þrisvar um bol sömu nóttina. Þetta háir mér því ekki neitt meiriháttar. Ég þarf eðli málsins samkvæmt að taka lyf. Annars er ég bara mjög bjartsýnn, ég hef líka svo miklar mætur á honum Davíð.”
Fréttablaðið 24.04.2013
